donderdag 10 februari 2011

Leven van een minimum

december 2010

   Om er achter te komen hoe het is om in Oekraïne van een minimumloon te moeten rondkomen, hebben vijf vrijwilligers zich gemeld om een maand te leven van slechts HR 30 (2,70 euro)  per dag en daarvan verslag te doen in het dagblad ‘Kyiv Post’.


 
Hun verhalen vertonen veel overeenkomsten. Ze leefden van goedkoop brood en deegwaren en sliepen soms een gat in de dag om geen honger te voelen. Ze bleken niet in staat om sociale contacten te onderhouden, konden het zich niet permitteren om vlees te eten of nieuwe schoenen te kopen.  
   Ze leefden niet, het was meer een kwestie van overleven.
 
   Van de vijf vrijwilligers slaagde alleen een 47-jarige onderwijzeres er in om het een maand vol te houden. Geen van de deelnemers had geld genoeg om de maandelijkse rekeningen te betalen, laat staan om boeken te kopen of naar een museum of bioscoop te gaan.

 


   Het schokkendste resultaat van hun bevindingen is dat een minimumloon zelfs onvoldoende is om in de primaire levensbehoefte te voorzien: voedsel. Alle deelnemers schrijven in hun dagboek over de honger die ze hebben ervaren en de neveneffecten die een veranderd dieet met zich meebrengen.
 
‘Ik ging boodschappen doen vandaag – kocht een zak aardappels, een kilo bloem, zonnebloemolie en een heel brood. Voel me een echte Oekraïner. Natuurlijk, dit is een grap, maar hoe kun je blij zijn, als je alleen in staat bent om het meest primitieve voedsel te eten.’
- Jevhenia Suyarko, 22, journaliste, hield het 26 dagen vol.
 
‘Ik heb gemerkt dat je door armoede gaat nadenken over hoe te overleven. Basisbehoeften zijn niet langer vanzelfsprekend, worden prioriteiten – hoe kom ik aan eten en hoe betaal ik mijn rekeningen? Je bent daar zo druk mee bezig, dat je je uitgeput voelt en aan niets anders kunt denken.’
- Sergei Chyzkov, 48, vakbondsman, hield het 25 dagen vol.
 
   Onderzoek leert dat een lege maag je niet alleen een slecht gevoel geeft, maar dat ook je gedrag verandert, dat je snel geïrriteerd raakt en agressief wordt. Een ander negatief effect is een snel verlies aan gewicht, vermoeidheid en een verminderde weerstand.
   Hanna Pokotylo verloor drie kilo, twee andere deelnemers werden ziek. Niemand was in staat om vitamines of medicijnen te kopen.

 


   Ivan Misiats had continu koude voeten, omdat zijn schoenen kapot waren en raakte mateloos gefrustreerd omdat hij geen geld had om met vrienden af te spreken.
 
‘Mijn vroegere schoolvriendin belde om iets af te spreken, maar ik heb nee gezegd. Ik dacht aan het geld, dat het me zou kosten – voor vervoer en een klein cadeautje. Ik kan het gewoon niet missen. Ik ben geen misdadiger, maar dit voelt als een gevangenis. Je kunt er niet uit. Een bord pap is het enige dat je blij kan maken.
Ik voel me ziek vandaag, maar ga geen medicijnen kopen. Pillen kunnen me niet helpen – zonde van het geld. Ik denk dat ik maar een paar dagen in bed blijf liggen. Als je slaapt, voel je geen honger.’
- Ivan Misiats, 30, veiligheidsbeambte, hield het 27 dagen vol.
 
‘Ik weet dat ik me straks weer snel beter ga voelen en mijn normale leven weer kan oppakken. Voor mij is het een spel en ik kan me niet voorstellen dat dit mijn dagelijkse leven zou zijn, gruw alleen al bij de gedachte.’
- Leonid Alpatov, 21, student, hield het 8 dagen vol.
 
‘Ik moest denken aan wat mijn grootmoeder me vroeger vertelde: ‘Hanya, zelfs al heb je een hondenleven, dan zijn er altijd nog brood en aardappelen om je op de been te houden. Helaas gaat dit op voor veel mensen in Oekraïne.
Ik ben zo moe van het tellen van mijn geld, om te proberen geld uit te sparen en te merken dat ik eigenlijk toch weer te veel heb uitgegeven. Ik leef onder een continu gevoel van stress en merk dat mijn werk er onder lijdt, dat het me uren kost om de proefwerken van mijn leerlingen na te kijken.
Het is een vreugdeloos leven. Fysiek leef je nog, maar je voelt je niet meer van deze wereld en er zijn momenten dat je het leven begint te haten.’
-  Hanna Pokotylo, 47, lerares, de enige die het een hele maand heeft volgehouden.

 

 
   Armoede is een acuut probleem in Oekraïne, niet alleen voor de ruim twee miljoen mensen die leven van een minimumloon, maar meer nog voor miljoenen gepensioneerden die nog slechter af zijn. Zij moeten overleven met een minimum pensioen van Hr 723 (68 euro) per maand.
   Volgens berekeningen van de vakbonden zouden mensen minstens het drievoudige moeten krijgen om gezond te kunnen leven.
 
Bron : Kyiv Post
.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten