vrijdag 29 april 2011

Leven na Tsjernobyl



   In 1986 kreeg Leonid Budkovskiy, een postbode in Ivankiv, de opdracht om geheime post te bezorgen aan het militaire hoofdkwartier in Tsjernobyl vlak na de kernramp. Hij bleef er vier jaar als ‘liquidator’ om radioactief puin te ruimen – uit plichtsbesef.
   Enkele jaren daarna verloor hij langzaam het gevoel in zijn benen en belandde uiteindelijk in een rolstoel. Hij slijt zijn dagen op de stoep met uitzicht op de moestuin van zijn vrouw al dan niet in gezelschap van zijn kleinzoon Slava.

‘Niemand wist hoe ernstig het was. We droegen bij het werk geen speciale kleding. Nu ben ik 55 jaar en heb hulp nodig om naar het toilet te gaan.’

...

  Voor de wereld heeft Tsjernobyl een onheilspellende klank gekregen, wordt geassocieerd met een gevaarlijke en verlaten plaats. Toch gaat het leven in de door straling getroffen gebieden, waar nog altijd zes miljoen mensen wonen, min of meer gewoon door.

   De fotograaf Michael Forster Rothbart trok de gevaarlijke zones in om het leven daar vast te leggen. Achter zijn portretten gaan vaak aangrijpende, schrijnende verhalen schuil.




   Viktor Gaidak toont zijn litteken na een operatie voor darmkanker. Net als de Gaidaks woont bijna de helft van de 49.360 evacues uit Pripyat nu in Troeschina, een grijze nieuwbouwwijk aan de rand van Kiev, waar ze niet alleen geconfronteerd worden met gezondheidsproblemen, maar ook met werkloosheid, overvolle appartementen en onvoldoende steun van de overheid.

  ‘Toen ik kanker kreeg, verkochten we onze auto om de operatie te betalen, daarna onze tv, koelkast, sieraden, alles. Nu heeft  mijn vrouw Lydia ook kanker en is er niets meer om te verkopen.’




   Nadat zijn vrouw Natasha in januari 2007 na een lang ziekbed aan kanker overleed, liet de landbouwer Vasily Oleksandrovich haar gezicht op zijn schouder tatoeëren. Hij woont nu alleen op een klein perceel aan de rand van Ivankiv, de dichtst bij de verboden zone bewoonde stad.

"Ik ben hier geboren en ik zal hier sterven. Ik heb al willen sterven. Vergeef me, ik ben dronken. We hebben alleen wat God ons geeft: onze gezondheid, onze plaats, onze vrienden."



.
    Nina Dubrovskaya en Lena Priyenko lopen in de avond van het dorp Ivankiv de drie kilometer naar hun huis. De beide gescheiden vrouwen gingen op zoek naar gezelschap, maar troffen de vier bars zo goed als leeg aan.

   ‘Als mensen geen geld hebben, blijven ze liever thuis om dronken te worden,’ vertelt Nina.

...
.
   Het verontreinigde gebied in de wijde omtrek van de centrale is verdeeld in vier zones. De ‘exclusion zone’ is officieel onbewoond, maar in werkelijkheid zijn er ongeveer 2.000 ouderen blijven wonen. Ze weigeren hun huizen en boerderijen te verlaten.

   Na de ramp zijn er 188 steden en dorpen geëvacueerd. Velen zijn met de grond gelijk gemaakt, anderen zijn gewoon achtergelaten. Buiten de verboden zone zijn er dus nog drie zones met een verhoogde radioactiviteit, waar evacuatie niet verplicht was.
   Veel mensen in deze ruim 2.000 dorpen zijn er blijven wonen met alle gezondheidsrisico’s van dien. De sterkeren weten te overleven, anderen bezwijken aan de gevolgen of kampen met psychische en sociale problemen.

   Dan zijn er nog de 3.000 werknemers die de verboden zone beheren en de 3.800 medewerkers die naar de kerncentrale pendelen om er dagelijks hun werk te doen.

   Hoe gevaarlijk is het er nu? Dat weet niemand. De gevolgen op de lange termijn van langdurige blootstelling aan straling zijn moeilijk te meten. Bij het ontbreken van feiten gaan mensen af op eigen ervaringen, op wat de politiek graag wil doen geloven, op allerlei meningen en geruchten.

   Waarom blijven mensen er wonen? Gebrek aan alternatieven, plichtsbesef, werk en inkomen, gewenning, want ondanks alle risico’s – dit is thuis.
.



  In Slavoetytsj wachten danseressen van de muziekschool backstage voor de uitvoering van een concert, een reprise van een succesvol optreden in Kiev.

  Slavoetytsj is een nieuwe stad, die gebouwd is na de ramp in Tsjernobyl om geëvacueerde gezinnen van werknemers van de kerncentrale te huisvesten. De stad kampt met financiële problemen vanwege ontslagen bij de centrale, maar doet er alles aan om de jeugd via onderwijsprogramma’s een goede toekomst te geven.





   Katja Nosova is 16 jaar en wil kunstenaar worden. Haar ouders hopen haar een opleiding te kunnen geven aan de Kunstacademie in Kiev. Katja is opgegroeid in Borodyanka, waar veel Tsjernobyl evacues zijn gehuisvest. Toen ze vier jaar was kreeg ze problemen met haar gezichtsvermogen, maar deze konden gelukkig door chirurgisch ingrijpen verholpen worden.




   Irina Pochupey, de vrouw in de roze trui werkt in het Sasha Nijverheidscentrum in Slavoetytsj. Ze maakt samen met de andere vrouwen kleding voor kinderen, terwijl haar man werkt bij de kerncentrale van Tsjernobyl.




   Personeel controleert de dosis straling bij het verlaten van de kerncentrale van Tsjernobyl. Dagelijks pendelen 3.800 werknemers met de trein naar de verboden zone. Zolang er splijtstof is op het terrein, zal er werk blijven - dus ze hebben weinig motivatie om hun werk te voltooien.




.
   Tanya Bokova ontmoette haar man tijdens het werk bij de vloeibaar radioactieve afvalverwerkingsinstallatie in Tsjernobyl. Ze is geboren in Pripyat en is de derde generatie in haar familie die in de kerncentrale werkt. In 2009 won ze de "Miss Atom" verkiezing.

 "Voor mij is de kerncentrale van Tsjernobyl als een klein katje, dat zorg en aandacht vraagt. Als ze verwaarloosd wordt, kan ze wild en gevaarlijk worden."




   "Voor veel veteranen vormt de ramp in Tsjernobyl het belangrijkste moment van hun leven."
.
   Oleg Veklenko, voormalig ‘liquidator’ in Tsjernobyl, is een van de oprichters van het Vierde Blok, een groep grafisch ontwerpers die milieuproblemen helpt op te lossen door middel van kunst. Zijn kunstwerken reflecteren de herinneringen aan zijn tijd in Tsjernobyl.


Bron met meer foto’s en verhalen:  After Chernobyl - Michael Forster Rothbart

donderdag 28 april 2011

woensdag 27 april 2011

Tsjernobyl - door de ogen van Igor Kostin


Igor Kostin in 2011 (voor één van zijn foto's uit 1986)

   De Oekraïense fotojournalist Igor Kostin was de eerste persfotograaf, die verscheen op de plaats van de kernramp in Tsjernobyl in 1986. Met een helikopter vloog hij rond boven de verwoeste reactor en gunde ons een blik op de onvoorstelbare ravage die de ontploffing had aangericht.
   Samen met de gemaskerde arbeiders, die de ondankbare taak kregen de radioactieve puinhoop op te ruimen, begaf hij zich met gevaar voor eigen leven in het rampgebied om de wereld een indruk te geven van hoe de hel op aarde er uitziet.
   Het jaar na de ramp werd hij voor zijn indringende foto’s bekroond met de eerste prijs bij de World Press Photo. Later ontving hij voor zijn werk de ‘Golden Eye’, een hoge Amerikaanse onderscheiding.












   Igor Kostin heeft meer dan vijfduizend foto’s geschoten van de ramp en de nasleep ervan. Hij heeft zichzelf daarbij blootgesteld aan vijf keer de maximale toegestane dosis straling en werd daarvoor behandeld in speciale klinieken in Kiev, Moskou en Hiroshima.
   Gelukkig kan hij het nog altijd navertellen in tegenstelling tot veel van de gemaskerde mannen, die hij op de gevoelige plaat heeft vastgelegd.

Bron: Drugoi LiveJournal
Foto’s: Igor Kostin (RIA Novosti)



Igor Kostin in 1986  
.

dinsdag 26 april 2011

25 jaar Tsjernobyl


  26 april 2011 - Activistes van FEMEN bewaken de nog altijd verboden 30-kilometer zone rond de kerncentrale van Tsjernobyl
 
   Er is in de kranten en op dit blog al het nodige over geschreven, maar het kan geen kwaad samen met FEMEN nogmaals de aandacht te vestigen op de verschrikkelijke kernramp die zich vandaag precies 25 jaar geleden heeft voltrokken en waaraan de internationale gemeenschap nog altijd niet de juiste conclusies heeft weten te verbinden, zoals de ramp in Fukushima laat zien – om te beginnen: stop kernenergie!




 
Foto's van Matteo Ferrari
.

donderdag 21 april 2011

Achter de tralies

 
Kiev, 19 april 2011

   Het gerechtshof van Kiev heeft FEMEN activiste Sasha Shevchenka veroordeeld tot een gevangenisstraf van drie dagen voor haar bijdrage in de protestactie ‘Democratie in gevarenzone’ van afgelopen maandag. De andere activistes kwamen er vanaf met een fikse boete.

   We hebben vertrouwen in de wettigheid van onze protesten en zullen tegen de opgelegde straffen in beroep gaan. Ook zullen we een aanklacht indienen tegen de politie voor de verwondingen die zijn toegebracht aan Inna Shevchenka’ – verklaarde Dennis Ocharov, advocaat van FEMEN.






  Ondanks de repressie is FEMEN vastbesloten op te blijven komen voor democratische waarden en normen en door te gaan met haar acties tegen het bandietenregime van Janoekovitsj en zijn handlangers.




UPDATE

... 3 dagen later



   Na drie dagen eenzame opsluiting in een politiecel wordt Sasha weer vrijgelaten. Voor het bureau wordt ze met bloemen opgewacht door haar medestrijdsters, niet alleen vanwege haar herwonnen vrijheid, maar ook om haar verjaardag te vieren. Reden genoeg voor een bescheiden feestje.




Foto's van Inna Sokolovskaya voor Femen LiveJournal

dinsdag 19 april 2011

Democratie in gevarenzone


Kiev – Plein van de Onafhankelijkheid, 19 april 2011

   De vrouwenbeweging FEMEN heeft de opening van een Internationaal Forum ter gelegenheid van het 25-jarig jubileum van de kernramp in Tsjernobyl aangegrepen om opnieuw actie te voeren tegen het autoritaire bewind van Janoekovitsj.
   Volgens FEMEN zijn de politieke en economische gevolgen van het antidemocratische beleid van deze regering nog ernstiger dan die van de nucleaire ramp, die inmiddels zo goed als bezworen lijkt door overkapping van de kerncentrale met een betonnen sarcofaag.
   Gewapend met spandoeken en blote borsten doen de activistes een dringend beroep op de forumleden, onder wie leiders van Europese staten en internationale organisaties, om Janoekovitsj en Azarov ervan te weerhouden de democratie te begraven onder een sarcofaag van repressie en corruptie – op straffe van politiek isolement.
.



.

   De uitgerukte politie kan opnieuw de verleiding niet weerstaan hardhandig in te grijpen. De vrouwen bieden dapper verzet, maar zijn uiteindelijk niet opgewassen tegen de brute, fysieke overmacht. Met kneuzingen en verwondingen, waarbij een vermoedelijk gebroken sleutelbeen voor Inna Shevchenko, worden ze afgevoerd naar het politiebureau.


.


.
   FEMEN adviseert de internationale bezoekers van het Forum, waaronder Ban-Ki Moon en Jose Manuel Barroso, geen handen te schudden met gastheer Janoekovitsj vanwege het risico op besmetting met een levensgevaarlijk, antidemocratisch virus.

Foto’s van Valentin Ogirenko        

zaterdag 16 april 2011

Dansen op het Plein van de Onafhankelijkheid













Kiev - Plein van de Onafhankelijkheid, 26 maart 2011

(eigen foto's)
.