Advocaat van Femen

Jaroslav Jatsenko temidden van activistes bij de actie 'Handen af van mijn kinderen'
 
   Jaroslav Jatsenko is advocaat van de Oekraïense vrouwenbeweging FEMEN. Toen hij hiervoor benaderd werd, had hij zo zijn twijfels. Hoewel zijn familie en vrienden hem waarschuwden voor deze ‘verdorven’ vrouwen, besloot hij na rijp beraad de verdediging van hun rechten bij het voeren van acties op zich te nemen.
   Daar heeft hij geen moment spijt van gehad. Meegesleept door hun enthousiasme en strijdlust heeft hij steeds meer sympathie gekregen voor de doelen, waarvoor ze zich inzetten en de manier waarop ze deze proberen te bereiken.

 
   Enkele weken geleden is Jaroslav een blog gestart waarin hij niet alleen hun acties van juridisch commentaar voorziet, maar ook persoonlijk verslag doet van de band die hij met de vrouwen heeft opgebouwd.
   Hieronder twee fragmenten die hiervan getuigen en zo een aardige blik achter de schermen van de acties van FEMEN werpen.
 
“FEMEN – het is een wonder. Hier leef je voor – ik ben netjes opgevoed, heb een goede opleiding genoten, ben afgestudeerd aan de Universiteit. Ik kwam in contact met FEMEN, praatte met ze, terwijl vrienden en familie aanvankelijk hier op reageerden, alsof ik naar de hoeren ging. Is het geen schande?
 
Maar daar gaat het hier niet om –
FEMEN is een fenomeen. Hun stijgende populariteit werkt als reclame, maar ook de vijandigheid, die ze ontmoeten is publiciteit. Het mes snijdt aan twee kanten.
 
Maar ook dit is niet wat ik wil vertellen -
FEMEN wekt de rebelse geest in mensen tot leven. Wanneer je voor FEMEN werkt, voel je dat je leeft, een deel bent van het protest tegen de gevestigde orde. Het kan je niet meer schelen, wat mensen van je denken of tegen je zeggen, want de publieke opinie is er om te veranderen en zelfs met de politie valt te onderhandelen, zo heb ik ervaren. De geest van protest is uit de fles en er is geen enkele autoriteit, die dit kan verhullen.”
 
JJ, 21 oktober 2010

 
 
    “Een paar dagen geleden nodigde FEMEN mij uit mee te gaan met het soloprotest ‘in de goot’ om als advocaat te kunnen bemiddelen bij eventuele problemen met de politie. De actie was bedoeld om aandacht te vestigen op het feit dat er steeds meer bedelaars op straat verschijnen en dat de meeste mensen zich niet om hun lot bekommeren, de andere kant opkijken als ze ermee lastiggevallen worden. De foto’s van de actie bevestigen dit beeld. Toch wil ik er hier een paar woorden aan toevoegen om dit beeld te nuanceren.
 
    In eerste instantie reageerden veel mensen afwijzend, schrokken van het feit dat er ineens een naakt meisje in de metrogangen voor hun neus stond en wilden snel doorlopen, maar zodra mensen doorkregen dat het om een actie van FEMEN ging, veranderde hun houding.
   Ik was verbaasd om te zien dat zo veel mensen positief reageerden, naar de activistes toekwamen met opmerkingen als ‘Goed gedaan vrouwen - we moeten vechten’ of ‘Wat een dappere meid - we steunen jullie!’

 
   Vooral toen Eugene bij de ingang van het metrostation ‘Plein van de Onafhankelijkheid’ werd gefotografeerd in de passage waar ook veel daklozen rondhangen. Een oudere vrouw liep op ons af en zei: ‘Jullie hebben helemaal gelijk - jonge mensen moeten beginnen te strijden’ en zij begon te roepen: ‘FEMEN ja, ja!’  En er kwamen mensen langs die mee begonnen te doen: ‘FEMEN  ja, ja! Vecht voor je rechten, vecht voor je rechten!'
  
   Heel opvallend, dat ik werkelijk niemand heb gezien, die afkeurende geluiden of gebaren maakte. Dat heeft me gesterkt in de mening, dat de tijd rijp begint te worden om terug te vechten, om te strijden tegen de wetteloosheid en dat alle methoden daarbij geoorloofd zijn, zeker die van FEMEN.”
  
JJ, 22 oktober 2010

 Bron: Friend-of-them LiveJournal

.