Op 11 juni 2012 moet het gebeuren – in zijn geliefde Kiev.
Hij heeft de dag al tijden geleden in zijn agenda omcirkeld. Vooraf wordt er
door de deskundigen aan hem getwijfeld – zou hij het nog kunnen, komt het
toernooi niet te laat, zijn de arme benen na de vele aanslagen van meedogenloze
verdedigers uit de Serie A niet al te zeer versleten?
Deze avond zal hij
aan alle onzekerheid een einde gaan maken. Pure klasse verloochent zich niet.
In het begin van de tweede helft slaat de oude vos met twee formidabele
kopstoten genadeloos toe, brengt het thuisland eerst langszij en vervolgens voorbij
de stugge Zweden die aanvankelijk dankzij Zlatan de leiding hadden genomen.
Hoe is het mogelijk? Even
daarvoor hebben we nummer 7 nog kermend in het gras zien liggen. Het stadion hield
de adem in. Maar gelukkig, de oude krijger stond weer op, verbeet de pijn om even
later als een jonge god de lucht in te springen en de bal tegen de touwen te
knikken.
Het stadion juicht,
maar de koek is nog niet op. Amper zeven minuten later slaat de oude meester opnieuw toe, schiet hij bij een
hoekschop als een duveltje uit een doosje achter de brede rug van Zlatan
vandaan om vriend en vijand nogmaals met een weergaloze kopstoot te verrassen. Op
miraculeuze wijze verdwijnt de bal tussen verdediger en eerste paal in het doel.
Als bij toverslag
verandert het stadion in een kolkende blauwgele zee, barst welhaast uit zijn
Olympische voegen. Ook in het centrum van Kiev, op het Plein van de
Onafhankelijkheid waar de wedstrijd op grote schermen wordt gevolgd, gaat
iedereen uit zijn dak - een droom is werkelijkheid geworden: Andrej Shevchenko
heeft voetbalgeschiedenis geschreven.
Heel Oekraïne viert
feest, al is het maar voor even… Frankrijk en Engeland wachten… hoe lang gaat
dit sprookje nog duren?
(Foto's Googled)
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten