Bomaanslagen in Dnjepropetrovsk

Dnjepropetrovsk, 27 april 2012 -

   Gisterenmiddag is de bevolking van Dnjepropetrovsk, de tweede stad van Oekraïne, opgeschrikt door een viertal explosies. Daarbij vielen in totaal 27 gewonden, waaronder 9 jongeren. De explosieven waren verstopt in prullenbakken. De eerste bom ging af bij een tramhalte, iets later gevolgd door een tweede bij een bioscoop en daarna waren op andere locaties nog eens twee explosies – genoeg om het openbare leven lam te leggen en grote verwarring onder de bevolking te zaaien.

   De verantwoordelijkheid voor de aanslagen is nog door iemand opgeëist. De politie onderzoekt een mogelijk verband met een aanslag in november vorig jaar, waarbij een man om het leven kwam.

   Na de explosies kwam het geruchtencircuit al gauw op gang. Dnjepropetrovsk is immers de geboortestad van de gevangen ex-premier en huidig oppositieleider Julia Timosjenko. Zojuist is er een nieuw strafproces tegen haar begonnen. Bovendien zijn er eergisteren foto’s gepubliceerd die erop wijzen dat Timosjenko’s verhaal over haar mishandeling in de gevangenis klopt.

   Aanhangers van Timosjenko beweren nu dat de regering zelf achter de bomaanslagen zit in een poging het land verder te destabiliseren en de aandacht van de politiek gemotiveerde vervolging van Timosjenko af te leiden.

   In Westerse oren klinkt het verhaal uit de kring van de oppositie al gauw als een complottheorie. Met het EK voetbal voor de deur lijkt de regering er geen belang bij te hebben het land met bomaanslagen in het nieuws te brengen, zou je denken, integendeel…

   Maar pas op - we zijn hier niet in het ‘Vrije Westen’ maar in het ‘Wilde Oosten’. Sinds zijn installatie als president heeft Janoekovitsj er alles aan gedaan om de macht volledig naar zich toe te trekken. Zo heeft hij het rechtsstelsel ‘hervormd’ en zijn er nieuwe rechters benoemd, ook in de zaak Timosjenko, die volledig naar zijn pijpen lijken te dansen. Daarbij viert de corruptie hoogtij en neemt de repressie ernstige vormen aan. Zo wordt de onafhankelijke pers het werken vrijwel onmogelijk gemaakt. Oppositieleden worden omgekocht, onder druk gezet, geïntimideerd, gevangengezet…

   Het sombere beeld dat hier geschetst wordt is helaas geen karikatuur, maar spoort volledig met de mening van ingewijden: Oekraïne is slechts één stap verwijderd van de dictatuur.

  

   Daarmee wil ik niet beweren dat Janoekovitsj zelf opdracht heeft gegeven die bommen daar neer te leggen. Het valt te hopen dat dit zelfs hem net één stap te ver gaat.

(wordt vervolgd) 

(Foto's Googled)

.

Overleven in de schaduw van Tsjernobyl

   Vandaag is het precies 26 jaar geleden dat de kernreactor van Tsjernobyl ontplofte en er een gigantische radioactieve wolk de atmosfeer in werd geblazen die in wijde omtrek dood en verderf zou zaaien.
   Al is het voor de herdenking van de ramp geen jubileumjaar en heb ik er vorig jaar al verschillende woorden aan gewijd, het kan geen kwaad er nog enige aandacht aan te besteden. De kernramp heeft diepe wonden geslagen in het leven van velen - nog dagelijks sterven er mensen aan de gevolgen van de destijds langdurige blootstelling aan radioactieve straling, o.a. in de vorm van schildklierkanker. Bovendien heeft de ramp in Fukushima vorig jaar laten zien dat ongelukken met kerncentrales nooit geheel zijn uit te sluiten.

   De reden dat Tsjernobyl zo veel slachtoffers heeft gemaakt - naar schatting 200.000 - is vooral ook gelegen in het feit dat de volle omvang van de ramp niet tijdig werd onderkend, deels werd doodgezwegen. Schoonmakers gingen aan het werk zonder deugdelijke bescherming en de evacuatie van het gebied kwam pas laat op gang.

   Nu 26 jaar later is het er nog steeds niet veilig en wordt er gewerkt aan een nieuwe overkapping van de ontplofte kernreactor om het gevaar voorgoed te bezweren. De directe omgeving van de centrale is in een omtrek van 30 kilometer tot verboden gebied verklaard, maar ook ver daarbuiten trokken de mensen weg uit angst voor besmetting, zijn de dorpen verlaten en maakt het gebied een troosteloze indruk.

   Niet iedereen verliet de plek des onheils. De meeste thuisblijvers moesten hun koppigheid met de dood bekopen.

   Ook enkele boerenfamilies in het dorpje Redkovka, 35 km van de ramp, weigerden huis en haard te verlaten - het alternatief om ergens anders een nieuw bestaan op te bouwen, boezemde meer angst in dan het gevaar van besmetting. De liefde voor elkaar en voor het land hield ze daar. Ze hadden op die plek al zoveel samen meegemaakt - de Tweede Wereldoorlog… deze ramp kon er ook nog wel bij.

   Vijf families volhardden in het taaie boerenbestaan en zagen kans in de schaduw van Tsjernobyl te overleven. Een klein winkeltje voorziet in de primaire levensbehoeften: vlees, brood en wodka. Aardappelen en groenten verbouwen ze zelf, eten ze van het besmette, maar hun nog altijd dierbare land.

   Fotojournalist Diana Markosian zocht ze op om hun levensverhaal op te tekenen in de vorm van een serie indringende portretten. De verweerde gezichten kunnen in deze desolate omgeving als iconen van menselijke saamhorigheid en onverzettelijkheid gezien worden.

Foto's Diana Markosian

.

Timosjenko in hongerstaking

  

   Vandaag verscheen in de krant het volgende opmerkelijke bericht:

   Oktober vorig jaar werd ex-premier Julia Timosjenko veroordeeld tot zeven jaar gevangenis wegens corruptie en misbruik van overheidsgeld, m.n. bij het sluiten van een gasdeal met Rusland.

   Vorige week is er in Charkov een nieuw proces tegen haar aangespannen voor belastingontduiking, fraude en diefstal in de periode voor haar premierschap, toen ze leiding gaf een groot energiebedrijf. Hiervoor zou ze maximaal nog eens 12 jaar gevangenis kunnen krijgen.

   Je kunt je afvragen wat het Oekraïense OM bezielt om deze oude zaak nieuw leven in te blazen. De vervolging van Timosjenko en andere leden van de oppositie heeft al tot een ernstige verslechtering van de betrekkingen met Westerse landen geleid. Die beschuldigen president Janoekovitsj van selectieve en politiek gemotiveerde rechtsvervolging.

   Berichten over haar slechte behandeling in de gevangenis, waar ze lijdt onder ernstige rugpijn met nu als klap op de vuurpijl de aankondiging dat ze in hongerstaking gaat, zullen de relatie met het Westen verder onder druk zetten.

Viktor Janoekovitsj in gesprek met Javier Solana bij een ontmoeting van twee jaar geleden

  

   Vorige week nog uitte voormalig EU-topman Javier Solana in Washington grote twijfels over eventuele toetreding van Oekraïne tot de EU:

   "Voor mij is Oekraïne een van de grootste frustraties van mijn leven. Ik was betrokken bij de onderhandelingen tijdens de Oranje Revolutie. Deze periode begon veelbelovend, maar het duurde erg lang. De strijd tussen Julia Timosjenko en Viktor Joesjtsjenko was heftig en wreed. 

   Einde van het liedje is dat Joesjtsjenko thuis zit en alle politieke macht heeft verloren en Julia Timosjenko in de gevangenis is beland, terwijl Janoekovitsj die de eerste verkiezingen verloor, nu de president van het land is.

   De grootste teleurstelling is dat Oekraïne veel meer zou kunnen bereiken, maar de situatie wordt bemoeilijkt door de zwakke organisatie van de politieke instellingen en de sterke  onderlinge verdeeldheid.”

  

   Tel daarbij op het zwakke politieke bewustzijn van de gemiddelde burger, zo zou ik er aan toe willen voegen, die door het Sovjet verleden niet vertrouwd is met democratische processen. Zo kon er vlak na de Oranje Revolutie chaos in het land ontstaan, de corruptie schrikbarende vormen aannemen en zag oude rot Janoekovitsj zijn kans schoon om dit keer met succes een greep naar de macht te doen.

   Al met al lijkt Oekraïne af te glijden naar een steeds autoritairder regime dat zich onmogelijk maakt bij de Europese Unie en zo automatisch in de armen van het Euraziatische Pact wordt gedreven, dat Poetin aan het smeden is.

   Een weinig rooskleurig vooruitzicht waar het EK voetbal van komende zomer weinig of geen verandering in kan brengen, maar dit is op zich geen nieuws – totalitaire staten vormen wel vaker het podium voor grote sportevenementen, zo leert de geschiedenis.

(Foto's Googled)


UPDATE 27 april 2012 -


   Gisteren publiceerden Oekraïense kranten foto's van Julia Timosjenko vanuit de gevangenis, waarop zij verwondingen toont, die haar verhaal over mishandeld te zijn, lijken te bevestigen.

(Foto's Delfi Daily)

.

De Rode Universiteit

  

   Het hoofdgebouw van de Universiteit van Kiev is opvallend rood geschilderd. Dit is niet naar aanleiding van de wilde fantasie van een doorgedraaide rector, ook geen vingerwijzing naar het communistische verleden, maar vormt een eerbetoon aan een eeuwenoude traditie.

   De universiteit werd in 1843 gebouwd en was oorspronkelijk wit. Na een paar jaar werd het rood overgeschilderd. Dit was niet op initiatief van de architect, maar een idee van tsaar Nicolaas I. Hij vond dat overheidsinstellingen herkenbaar moesten zijn en koos voor de bouw van zijn paleizen rood baksteen. Vele overheidsgebouwen moesten dit voorbeeld volgen en werden rood gekleurd - zelfs het Kremlin in Moskou en het Winterpaleis in Sint-Petersburg moesten er aan geloven.

   Smaken verschillen maar er waren maar weinigen die de kleurkeuze van de koning wisten te waarderen. Na zijn dood kregen alle gebouwen in ieder geval al snel hun oorspronkelijke kleur terug - bijna alle…

   Vandaag de dag zijn er waarschijnlijk niet veel mensen te vinden die de Universiteit van Kiev nog zouden willen overschilderen. Het monumentale gebouw vormt een prachtig herkenningspunt in de stad - ideaal gelegen tegenover het Shevchenka Park waar het heerlijk toeven is als het weer het enigszins toelaat…

   Ook de vrouwen van FEMEN zijn overduidelijk gecharmeerd van het rode gebouw en lieten zich er al meerdere keren verleiden tot het maken van kleurrijke statements…

November 2010 - 'Naakt en eenzaam voor premier Azarov'

   Redenen te over om de universiteit rood te laten – hier wordt niet alleen geleerd, hier wordt geschiedenis geschreven...

April 2011 - 'Vrouwen, laat je niet de mond snoeren'

(Foto's Kiev Connexions, Femen LiveJournal)

.

Gezegend Pasen

Kiev , 15 april 2012

   Afgelopen weekend vierde Oekraïne orthodox Pasen, zoals gebruikelijk met veel eieren, bloemen en...

      ... zegeningen.

Foto's Flackelf

.

Na het zuur komt het zoet (al is het niet voor iedereen)

   Terwijl president Gül van Turkije met groot ceremonieel vertoon door Nederland toert, meldt de Turkse krant Hürriyet dat de strafrechtelijke procedure tegen vier Oekraïense activistes van FEMEN is stopgezet. Het Openbaar Ministerie is van oordeel dat het topless protest van 8 maart voor de heilige muren van de Agia Sofia niet als misdaad gezien kan worden.

    Bij het protest toonden de activistes op bedrieglijk echte wijze de gevolgen van een ‘behandeling’ met zwavel- of zoutzuur, een ‘straf’ waar veel vrouwen in streng islamitische landen het slachtoffer van worden. Het naakte bovenlichaam was dus een uiting van protest, een illustratie van het doel van het protest en kan daarom niet als aanstootgevend of onwettig worden beschouwd, zo luidt de redenering van het Ministerie.

   Voor FEMEN betekent de uitspraak van het Turkse OM een belangrijke stap in de richting van meer tolerantie en respect voor de vrouwelijke seksualiteit in islamitische landen -  een overwinning in de strijd tegen de brute macht van het patriarchaat - een aanmoediging om ook in eigen land op de ingeslagen weg door te gaan.

   Al is er in Oekraïne en andere landen met totalitaire regimes zoals Rusland en Wit-Rusland nog een lange weg te gaan, het zoet van de uiteindelijke overwinning zal er alleen maar beter door gaan smaken.  

Foto's Femen LiveJournal

.

Zie ook 'Het zuur van de angst'

.

Franse Lente brengt onverwachte gast

Kiev, 4 april 2012

   Enkele dagen voordat de vrouwen van FEMEN de klokkentoren zouden bestormen, vormde het Sint Sofia klooster het decor voor een geheel ander fenomeen – De Franse Lente.
   Het kleurrijke festival werd vorige week op spectaculaire wijze geopend door de Franse theatergroep Trans Express. Hangend in een ijzeren constructie, opgehesen door een hoogwerker voerden de acrobaten en muzikanten van dit gezelschap duizelingwekkende hoogstandjes uit met betoverende muziek, waarmee ze het toegestroomde publiek in vervoering brachten.

   Allemaal leuk en aardig, maar de Franse Lente had nog een onverwachte gast meegebracht, want wie zien we hier dezelfde (of de volgende) ochtend vrolijk op ons afstappen…

   Zien we het goed – is het hem echt?

   Verdomd, DSK, het is hem echt - Dominique Strauss-Kahn met links van hem (of rechts - het ligt er maar aan hoe je het bekijkt) niemand minder dan Viktor Pinchuk, erkend grootverdiener met een netto waarde van een slordige 4,2 miljard dollar.

   Wat brengt de voormalig topman van het IMF tête-à-tête met deze topoligarch? Is het de Franse Lente of gaat het om andere zaken? Waar staat deze ‘socialist’ nu eigenlijk voor, is hij links of rechts? Hoe brengt hij de verworvenheden van de Franse Revolutie in praktijk – liberté, egalité, fraternité? Om nog maar te zwijgen van sexualité…

   Waar was DSK die avond? Genoot hij ook zo van Trans Express of was hij gezellig op stap met VP, op zoek naar andere vormen van schoonheid waar Kiev zo rijk aan is…

   Waar waren de amazones, Les Rebelles d’Ukraine op het moment dat DSK en VP schuin over het plein marcheerden? Een uitgelezen kans voor de vrouwen van FEMEN om deze heren eens flink de oren te wassen.

   Enkele dagen daarvoor voerden ze nog actie met een andere bekende toren op de achtergrond, niet ver van het domicile van DSK, waar ze ooit als kamermeisjes hun diensten hebben aangeboden.

Parijs, 31 maart 2012

   ‘Als FEMEN in Parijs is, kan ik mooi even ongestoord naar Kiev,’ zou DSK dit gedacht hebben? Waren de activistes inderdaad nog een paar dagen in de Franse hoofdstad gebleven voor bijv. een rendez-vous met een bekende fotograaf? Of is het louter toeval dat we uitgerekend op 4 april de volgende foto’s op het Femen LiveJournal zien verschijnen…

   Hier zien we de vrouwen van FEMEN in goed gezelschap van een andere charmante Fransman, de fotograaf Jean Baptiste Modino, bekend van werk met Madonna, Sting en andere Hollywood sterren.

   De zwart-wit foto’s sieren het eerste nummer van het mannenblad Obsession, zijn genomen in Parijs in februari dit jaar, zo wordt vermeld… maar geldt dat ook voor die laatste foto?        

            

   Vragen, vragen, te veel vragen waar ik als simpele blogger het antwoord op schuldig moet blijven. Kunt u er nog een touw aan vastknopen? Zelf ben ik door deze Franse Lente het spoor even helemaal bijster.

   Waar is de tijd gebleven dat Kiev nog achter het ijzeren gordijn lag, onbereikbaar voor een Franse Lente of vice versa – een tijd waarin de wereld nog overzichtelijk was, keurig verdeeld in oost en west, goed en fout, links en rechts, man en vrouw…

Kiev in de lente van 1958

.

Foto's Elektraua LJ, Ukrainiana, JP Modino, Femen LJ, LIFE

.