Kiev, oktober 2011 (ked_pled livejournal)
maandag 31 oktober 2011
vrijdag 28 oktober 2011
Kiev Zoo - Slachthuis
Kiev, 27 oktober 2011
Gisteren werden bezoekers van de Kiev Zoo op een luguber welkom getrakteerd. Met dierenmaskers en bebloede lijven waren enkele vrouwen van FEMEN op de toegangspoort geklommen om rauwe stukken vlees naar beneden te gooien, om de dierentuin om te dopen tot slachthuis en zo de aandacht te vestigen op de beestachtige taferelen die zich achter de hekken afspelen.
Terwijl de hoofdstad sinds de onafhankelijkheid een aardige facelift heeft gekregen en blinkt als nooit tevoren, is de Kiev Zoo ten prooi gevallen aan de minachting van het management. Veel dieren lijden onder erbarmelijke condities – ze krijgen weinig te eten en hun veel te kleine kooien worden nauwelijks schoongehouden.
Er doen verschrikkelijke verhalen de ronde van dieren die sterven van honger en kou, dagen liggen te rotten in hun kooi of aan andere dieren worden gevoerd, die daar op hun beurt ziek van worden. De weinige gezonde exemplaren van zeldzame diersoorten die er nog waren zijn inmiddels verkocht door corrupte opzichters en directieleden.
Vanuit de overheid is er niemand die zich het lot van de arme dieren aantrekt – er is immers niets meer over om te stelen, om van te kunnen profiteren.
Gelukkig doet FEMEN nu een poging deze schrijnende toestand aan het licht te brengen. Dankzij het proces tegen Julia Timosjenko en het naderende Euro 2012 weet Oekraïne de schijnwerpers op zich gericht. De omstandigheden van de Kiev Zoo zijn overduidelijk in strijd met Europese richtlijnen. Het valt te hopen dat er vanuit de EU mensen wakker worden en de noodklok gaan luiden.
Tekenend voor de onverschilligheid van het bestuur van de dierentuin is het feit dat ze het niet nodig vond om de politie in te schakelen om het protest de kop in te drukken. Deze varkentjes kunnen we zelf wel even wassen, moeten de bewakers gedacht hebben. Dat viel vies tegen. Met hulp van enkele bezoekers wisten de vrouwen te ontsnappen en dankzij de aanwezige pers gaan de beelden van het protest nu de hele wereld over.
Voor de toekomst van de Kiev Zoo had FEMEN nog een aardige suggestie. ‘Wellicht kunnen we de lege kooien vullen met de tweebenige monsters die zich schuldig hebben gemaakt aan de creatie van dit slachthuis.’
donderdag 27 oktober 2011
Donkere tunnels
Slecht of helemaal niet verlichte voetgangerstunnels - onder de brede verkeersaders en pleinen in het centrum van Kiev – de schrik van elke vrouw. Je kunt er niet omheen zonder een heel eind om te lopen. Zelfs overdag is het er pikkedonker, bezaaid met glas en andere rotzooi, stinkend naar pis en het ergste … ze zijn zo lang...
... diep ademhalen… toch de trap maar af, het duister tegemoet, onzeker over wat je aantreft… een vreemde stilte, twee donkere figuren… gelukkig, ze verdwijnen al in de verte… adem in en flink doorstappen… veel te luid klinkende voetstappen onder je… je kijkt achterom… bijna op de helft… geen mens te bekennen… tergend langzaam komt het licht naderbij…
... vanuit het donker schiet je omhoog de straat op... je slaakt een zucht van verlichting, vertraagt je pas, mengt je in het geroezemoes en ziet jezelf lopen in de spiegelende winkelruiten... later vanavond dezelfde weg terug – nog maar even niet aan denken...
(foto's r4m1r3z livejournal)
dinsdag 25 oktober 2011
In dromenland
Kiev, 22 oktober 2011
Voor de vrouwen van FEMEN zijn de poppen nu echt aan het dansen. Verkleed als karakters uit het Oekraïense sprookje ‘Kolobok’ gingen ze naar het presidentieel paleis in een poging Janoekovitsj uit de droom te helpen. ‘We live like animals’ en ‘We want to be European’ zo hielden ze hem voor.
De veroordeling van oppositieleider Julia Timosjenko heeft in het Westen zo veel verontwaardiging gewekt, dat het perspectief voor Oekraïne op integratie met de EU erdoor wordt vertroebeld. Voor president Viktor Janoekovitsj het sein om openlijk te zinspelen op een draai naar de andere kant, in de richting van aansluiting bij de Euraziatische Unie, die Poetin aan het bekokstoven is.
‘Als de president zo nodig in de kont van de beschaving wil kruipen, moet hij dat vooral doen, maar laat hem dan alsjeblieft alleen gaan - sleur niet alle landgenoten het hol van de beer in,’ zo meent FEMEN.
Oekraïners wensen niet verder het moeras in te zinken, niet teruggedreven te worden in de klauwen van de Russische beer, maar willen vooruit, willen bij Europa horen. Janoekovitsj heeft niet het recht om tegen de wens van het volk in te gaan ter verrijking van zichzelf en zijn trawanten.
Natuurlijk heeft Oekraïne een historische band met Rusland en wonen er veel etnische Russen, maar op termijn biedt integratie in Europa Oekraïne een beter perspectief op sociale en economische vooruitgang dan hernieuwde inlijving in het Russische Rijk.
FEMEN slaagde er niet in om het paleis van Janoekovitsj binnen te dringen. De activistes werden voor de poort opgewacht door veiligheidsagenten, die weinig geduld hadden de vrouwen het zwijgen op te leggen en zelfs voor hun doen buitengewoon hardhandig optraden.
In Westerse ogen is het misschien vreemd dat FEMEN en het merendeel van het Oekraïense volk nog steeds integratie met Europa wenst. Door de recente schuldencrisis en de onmacht die de Europese leiders ten toon spreiden om deze te bestrijden, lijkt de Europese droom te ontaarden in een nachtmerrie en moet je je ernstig gaan afvragen of Oekraïne wel gediend is met een snelle toetreding tot de EU.
Is het voor Oekraïne niet beter om nog even op het vinkentouw te blijven zitten, vooralsnog niet te kiezen voor Oost of West, maar een onafhankelijke tussenpositie in te nemen? Zo kan het de tijd nemen om intern orde op zaken te stellen, door de corruptie te bestrijden, een gunstiger sociaal-economisch klimaat te scheppen, landbouwhervormingen door te voeren, de infrastructuur te verbeteren, onderwijs en gezondheidszorg op peil te brengen – kortom, uitdaging genoeg.
Het bloed kruipt waar het niet gaan kan. FEMEN zoekt graag steun bij haar Europese zusters, heeft een tournee gepland, waarbij het bezoek aan Italië centraal staat. Misschien dat een gesprekje met Silvio Berlusconi verhelderend kan werken.
maandag 24 oktober 2011
Verpleegster van Kadhafi
De dictator is dood en met hem vele van zijn familieleden en trouwe volgelingen, maar wat is er toch gebeurd met de vrouwen die Kadhafi omringden om er voor te zorgen dat het hem aan niets ontbrak, de vijf Oekraïense verpleegsters, waaronder de in Wikileaks als voluptueus beschreven Galina Kolotsnikaya?
Oksana Balinskaya, een van de andere vijf verpleegsters vertelde vorige maand aan CNN haar opmerkelijke verhaal, waarvan hier een vrije vertaling.
Terug in Oekraïne, in het huis waar ze opgroeide zit Oksana met haar hazelnootkleurige ogen geboeid te kijken naar de televisiebeelden met nieuws over Moammar Kadhafi, de gevallen leider, op de vlucht voor zijn eigen volk en alom beschreven als een slager, als een aan waanvoorstellingen leidende man die elk gevoel van realiteit is verloren.
Oksana, die hem twee jaar als verpleegster heeft gediend, heeft hem echter als een hele andere man leren kennen. Ze controleerde zijn bloeddruk, zijn hartslag, gaf hem vitamines en pillen voor zijn kwalen. Ze noemde hem zelfs ‘pappa’, net als de andere Oekraïense verpleegsters, zodat ze onderling over hem konden praten zonder aandacht te trekken.
Hier aan de keukentafel in haar geboorteplaats Mogilnoye, samen met haar man Dejan, een Servische zakenman, ver weg van het zand in Libië, vertelt Oksana vrijuit over de man die haar een baan, geld en een goed leven bezorgde.
‘Hij was altijd heel attent, vroeg ons of we tevreden waren of er nog iets was dat we nodig hadden.’ Hij gaf haar dure cadeaus, zoals een medaillon en een horloge met een ets van zijn beeltenis.
Oksana begeleidde Kadhafi op zijn buitenlandse reizen samen met de andere verpleegsters, waardoor geruchten ontstonden dat ze een harem vormden. Maar alles van wat er over hem beweerd wordt, dat hij kindermeisjes en huishoudelijk personeel misbruikte en martelde, is in tegenspraak met haar ervaringen. Hij heeft haar altijd goed behandeld.
Hoe heeft Oksana hem elkaar eigenlijk leren kennen? Toen Kadhafi in oktober 2009 een staatsbezoek bracht aan Oekraïne, was Oksana al afgestudeerd in Kiev als verpleegkundige en had vervolgens drie jaar gewerkt voor slechts 125 dollar per maand. Ze had gehoord van goede kansen in Libië en had daarom een aanvraag ingediend om er te gaan werken.
Tijdens het staatsbezoek was een bijeenkomst georganiseerd, waarin zes verpleegsters aan Kadhafi werden voorgesteld, waaronder Oksana. Ze wist weinig over hem, was nerveus en sprak geen Arabisch in tegenstelling tot drie anderen die al eerder in Libië hadden gewerkt. Ze had het gevoel dat ze weinig kans maakte, maar toch pikte hij haar er uit. ‘Ik weet niet hoe hij de keuze maakte; misschien was hij een goede psycholoog.’
Later hoorde ze dat hij zich een oordeel vormde over mensen bij een eerste handdruk, vanaf de eerste blik in hun ogen.
Enkele weken na hun kennismaking vloog ze naar Tripoli. Haar werk bestond uitsluitend uit de verzorging van Kadhafi en zijn grote familie. De regels waren streng. Ze mocht geen flitsende make-up of onthullende kleding dragen.
'Onze verschijning was zeer bescheiden om niet om het even wie de aandacht trekken. Wij zouden nooit met lippenstift op naar zijn huis gaan of met levendige kleuren in onze kleren.’
De verpleegsters werden altijd omringd door anderen, zijn vrouw, zijn kinderen, kleinkinderen, ambtenaren binnen zijn binnenste cirkel.‘Niemand van ons ooit was ooit een op een met hem. Er was zelfs geen privékamer in zijn huishouden waar we eventueel alleen met hem konden zijn.’
Daarom was ze geschokt toen ze hoorde van de roddels dat Kadhafi seksuele relaties met zijn buitenlandse verpleegkundigen zou hebben.
De inmiddels 38-jarige Galina Kolonitskaya, die bijna 10 jaar voor hem heeft gewerkt, werd in diplomatieke kringen omschreven als een “voluptuous blonde" die "knows his routine", zo is uitgelekt. Er wordt ook beweerd dat de Libische dictator zich sterk tot haar aangetrokken voelde.
‘Galina was een zelfde soort verpleegster als wij,’ vertelt Oksana. ‘Natuurlijk ziet ze er glamourvol uit, maar het is een hele aardige vrouw met een groot hart. Ze heeft me in die tijd ook enorm geholpen. Ik weet niet wie dit sprookje over ons en over zijn vrouwelijke lijfwachten de wereld in heeft geholpen. Hoe is het mogelijk dat een verstandig iemand veronderstelt dat wij een intieme relatie met Kadhafi konden hebben?
Zowel Galina als Oksana verlieten Libië tijdens het begin van de opstand tegen Kadhafi in februari dit jaar. Maar het was niet de oorlogsdreiging die Oksana deed vertrekken. Ze was enkele maanden zwanger van Dejan, haar man. Inmiddels is ze bevallen van een zoon.
Oksana spreekt vrijuit maar Galina heeft de publiciteit zorgvuldig gemeden. Ze was de leugenachtige roddels over haar beu, wilde er met niemand over praten.
‘Ik kan alleen maar goede dingen over Kadhafi vertellen en over het leven dat ik daar had,’ zegt Oksana, terwijl ze door een album met foto’s van haarzelf in Libië bladert. ‘Ik hoop dat we ooit naar Libië kunnen terugkeren. Het zal een ander Libië zijn dan nu, zonder Kadhafi, zonder ‘pappa’.
Ook al verdient haar verhaal het om gehoord te worden, Oksana zal een van de weinigen zijn die om de dood van Kadhafi zal treuren. De meerderheid van de Libiërs viert feest, zal dansen op zijn graf en ook door de rest van de wereld gaat een zucht van verlichting.
zaterdag 22 oktober 2011
Switch on your mind
Kiev, 11 oktober 2011 -
Voor de vrouwen van FEMEN vormde de dag des oordeels, de dag dat Julia Timosjenko tot 7 jaar cel werd veroordeeld, een prachtige gelegenheid om zich van haar beste kant te laten zien en weer eens flink uit te pakken.
Op het plein waar de aanhang van Timosjenko zich in afwachting van het vonnis had verzameld, beklom een aantal activistes de overkapping boven de ingang van een groot warenhuis om haar boodschap te verkondigen en daarbij een beroep te doen op het gezonde verstand – switch on your mind.
De controverse tussen president Janoekovitsj en oppositieleider Timosjenko dreigt het land intern te verscheuren, in chaos te storten en te vervreemden van de buitenwereld, terwijl het in feite niets anders is dan de strijd tussen twee oligarchische clans - voor de gewone burger lood om oud ijzer.
Hoe groter de ophef over Timosjenko hoe verder we af komen te staan van een echte oppositie, die een einde maakt aan de corruptie en opkomt voor de belangen van het volk, dat een wanhopige behoefte heeft aan een modern, vrij en democratisch Oekraïne – aldus FEMEN.
Terwijl de fans van Julia beteuterd toekeken, bestormden politieagenten het warenhuis om het met de vrouwen uit te vechten. De afloop laat zich raden.
Foto's Femen LiveJournal, Delfi Daily
vrijdag 21 oktober 2011
Op de bres voor Julia
Kiev, 11 oktober 2011 -
Ondanks alle beschuldigingen over machtsmisbruik en de in veler ogen overtuigende bewijslast die vorige week tot haar veroordeling heeft geleid, mag Julia Timosjenko zich nog altijd verheugen in een grote en fanatieke schare aanhangers.
Volgens laatste peilingen zegt 15 procent van de bevolking nog vierkant achter haar oppositieleider te staan en dat is meer dan de schamele 10 procent steun waarop huidig president Janoekovitsj mag rekenen en ook meer dan de 12 procent van Arseni Jatsenjuk van de Beweging van Verandering en de 10 procent van Vitaly Klitsjko van de vorig jaar opgerichte Alliantie voor Hervorming.
Wie zijn eigenlijk die mensen die onvoorwaardelijk in de onschuld van Julia blijven geloven en met bussen vol vanuit alle windstreken naar de hoofdstad Kiev komen om te demonstreren tegen dit in hun ogen ‘politieke’ proces? Hele gewone mensen eigenlijk, uit alle lagen van de bevolking - voorstanders van de gematigde koers die Julia als president destijds heeft gevaren en nog altijd voorstaat, die van een voorzichtige toenadering tot het Westen, onder controle van de staat, zonder snelle liberalisatie van de economie. Of is dit te kort door de bocht?
Er valt natuurlijk veel meer over te zeggen – je zou er een boek over kunnen schrijven - maar beelden vertellen soms meer dan woorden. Daarom hier een aantal portretten die Veronica Khokhlova geschoten heeft bij demonstraties tegen het strafproces eerder dit jaar.
op 24 juni:
en op 27 september:
Niet alleen op straat maar ook in het parlement zijn de meningen over de rechtmatigheid van de veroordeling van Timosjenko zeer verdeeld en lopen de discussies soms hoog op, zoals hieronder op een recent genomen foto te zien is.
Onverwachte steun kreeg Julia van niet minder dan Vladimir Poetin, nooit te beroerd om wat olie op het vuur te gooien bij een lastige buurman. Hij vindt de veroordeling vanwege het omstreden gascontract met Rusland onterecht:
"Ik kan niet goed begrijpen waarom ze zeven jaar moet zitten, want met dat contract was niets mis. Het voldeed aan de wetgeving van beide landen, maar ook aan de internationaal geldende regels."
Zelfs president Janoekovitsj nam na de veroordeling van Timosjenko wat gas terug - geschrokken van alle ophef die er is ontstaan in het Westen, die mogelijk roet in het eten gooit wat betreft zijn plannen voor integratie in de EU. Na de uitspraak haastte hij zich te verklaren dat het vonnis nog niet definitief is omdat de rechtbank zijn beslissing binnen de kaders van de huidige strafwet heeft genomen. Een nieuwe strafwet staat al in de steigers en zou mogelijk tot een andere uitspraak kunnen leiden. Zo zette hij de deur van de cel voor Julia weer op een kier.
Hoe dan ook, wordt vervolgd…
Abonneren op:
Posts (Atom)