In Tsjernobyl was alles onder controle

Tsjernobyl, kernreactor nr 4 na de ramp in 1986

.
.

   Vele experts delen de mening dat het worst case scenario voor de huidige problemen met de kernreactoren in Fukushima vele malen minder erg is dan de ramp in Tsjernobyl van bijna 25 jaar geleden. Maar kunnen we hun mening vertrouwen? Wordt ons vanuit Japan wel alles verteld?

   De Oekraïense fysicus Valery Bliznyuk herinnert zich de ramp in Tsjernobyl als de dag van gisteren. Het heeft zijn denken over kernenergie voorgoed veranderd en hem gemotiveerd zijn carrière te richten op de ontwikkeling van zonne-energie technologie.  

   Het begon destijds met een neutraal nieuwsbericht over ‘een brand die in de kerncentrale van Tsjernobyl is uitgebroken, maar onder controle is’. Enkele dagen later sijpelden berichten door ‘dat er radioactiviteit is ontsnapt, maar alle noodzakelijke maatregelen worden genomen om de situatie onder controle te houden’.

   Pas ruim een week later brak er grote paniek uit en ging men over tot massale evacuatie. Ook Kiev, ruim 120 km van de plek des onheils, werd een stad waar vrouwen en kinderen uit wegtrokken en de overgebleven mannen geen groenten meer durfden te eten.

   De volle omvang van de ramp werd pas lange tijd later zichtbaar en onderkend. De kernreactor was volledig uit elkaar geploft en een enorme hoeveelheid radioactiviteit de atmosfeer ingeblazen, 70 keer de bom op Hiroshima.

   Nu, na 25 jaar wordt er nog altijd gewerkt aan de betonnen sarcofaag om de kernreactor, beter gezegd, wat er nog van over is, volledig af te kunnen dekken, het gevaar voorgoed te bezweren.

Bouw van de betonnen sarcofaag die volgens planning in 2012 klaar zou moeten zijn

   De voorstanders van kernenergie proberen de ramp te relativeren. Goed beschouwd zijn er in Tsjernobyl volgens de laatste berekeningen ‘maar’ ca. 4000 mensen aan vrijgekomen straling overleden. Grote natuurrampen kennen veel meer slachtoffers.

   Met de schade op langere termijn valt het eigenlijk best mee. Rondom de centrale is een prachtig natuurgebied ontstaan, waar vele planten en dieren dankzij de afwezigheid van de mens uitstekend gedijen.

   Bovendien ging het in Tsjernobyl om een verouderde kernreactor. Zoiets gebeurt nu niet meer. De technologie is veel geavanceerder, de controles veel scherper, zodat de risico’s uiterst miniem zijn geworden. Gelooft u het nog?

   Als de ramp in Japan ons iets kan leren, dan is het dat het met kerncentrales altijd fout kan gaan – dit keer is het een natuurramp, een tsunami die de aanzet geeft, maar ook een terroristische aanslag is denkbaar.

   En als het fout kan gaan, kan het ook goed fout gaan. De wet van Murphy doet zich gelden – er ontstaat een kettingreactie, die het worst case scenario volgt of erger nog, een horror scenario.

   Radioactieve straling – een sluipmoordenaar – je ziet het niet, voelt het niet, hoort het niet, proeft het niet, maar je gaat er wel dood aan. En al maakt het je niet direct tot slachtoffer, als je er aan blootgesteld bent of het vermoeden ertoe hebt, gaat het tussen de oren zitten, kan het een levenslang trauma tot gevolg hebben.

   En dan hebben we het nog niet eens gehad over de problemen met de opslag van het radioactieve afval, over lekkende vaten onder zoutkoepels…

  

   Waarom vergiftigen we onze planeet? Waarom doen we dit onszelf en onze kinderen aan? Waarom stellen we ons bloot aan gevaren, terwijl er goede alternatieven voorhanden zijn? Waarom kiezen we niet voor veilige en duurzame energie - voor de toekomst?
.

Tsjernobyl Monument



   Lees hier het verhaal van Valery Bliznyuk 

   .