Kiev, 22 januari 2014
-
Het kan weinigen zijn ontgaan – het
recente geweld in Kiev heeft het centrum van de stad veranderd in een slagveld - beelden gaan de hele wereld over en bereiken dagelijks de kranten en journaals. Het lijkt hier wel oorlog.
Na enkele weken van relatieve rust is begin deze week de
vlam in de pan geslagen. Zondag eindigde een demonstratie op het Plein van de
Onafhankelijkheid in een veldslag toen demonstranten optrokken naar de regeringsgebouwen
en met stenen en vuurwerk de blokkades van de politie probeerden te doorbreken.
Politie reageerde met graten en rubber kogels.
Reden voor het
oplaaien van het conflict over de pro-Russische koers van de regering is de
maatregel van president Janoekovitsj om demonstraties te verbieden op straffe
van langdurige opsluiting. Hiermee treedt hij in de voetsporen van zijn grote
voorbeeld Vladimir Poetin die er twee jaar geleden in slaagde de Russische
oppositie op deze manier de mond te snoeren.
Maar Oekraïne is
geen Rusland, zo heeft in het verleden de Oranje Revolutie al bewezen. Wanneer
de geest hier eenmaal uit de fles is...
De afgelopen dagen
is de strijd steeds grimmiger geworden. Inmiddels is er zelfs een drietal doden
te betreuren. Het aanvankelijk vreedzame protest dreigt gekaapt te worden door
gewelddadige nationalisten met extreem rechtse denkbeelden. De regering doet
een duit in het zakje door jongeren van het platteland te mobiliseren om met berovingen
en plunderingen verwarring te zaaien onder de betogers. Overleg van de regering
met vooral de oppositiepartij van bokslegende Klitsjko werpt nog geen vruchten
af.
Intussen kijkt het
Westen de kat uit de boom, toont wel haar sympathie voor het protest, spreekt ook de wil uit om te bemiddelen, maar durft daar geen concrete acties aan te
verbinden. Zo blijft Oekraïne gevangen tussen Oost en West en valt het moeilijk
te voorspellen welke kant het uitgaat…
Foto's Gleb Garanich, Vasily Fedossenko,
.
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten