woensdag 6 juli 2011

Toreadores binden strijd aan met stier


   Kiev, 5 juli 2011

   Dinsdagmiddag – drie schaars geklede toreadores betreden met grote rode doeken de arena voor het parlementsgebouw. Al snel schieten enkele politieagenten toe – nooit te beroerd om het spelletje mee te spelen. Als dolle stieren beginnen ze achter het drietal aan te rennen. De toreadores weten de logge dienders enkele malen behendig te ontwijken - applaus van het toegestroomde publiek.
   Meer agenten snellen toe, de overmacht wordt te groot en even daarna worden de toreadores bij de kladden gegrepen en bruut tegen de stenen gesmeten.






   Toreadores zijn getraind om te vechten. Ze willen niet van opgeven weten, beginnen luidkeels te schreeuwen en hun gal te spuwen tegen president Janoekovitsj – ze dagen de grootste stier van het land uit om uit zijn paleis te komen en de strijd met hen aan te gaan.
   De uitnodiging is aan dovemansoren gericht. Ondanks fel verzet worden de toreadores meegesleurd naar een politiebusje en afgevoerd naar het bureau wegens verstoring van de openbare orde.







   Met deze actie bindt FEMEN de strijd aan met de regering Janoekovitsj en diens plannen om de pensioengerechtigde leeftijd van vrouwen met vijf jaar te verhogen naar 60 jaar en zo gelijk te trekken met die van mannen. Naar westerse maatstaven en ook vanuit het oogpunt van emancipatie lijkt het plan van de regering alleszins redelijk – klinkt altijd nog een stuk beter dan 67. Toch is het protest van FEMEN bij nader inzien vrij logisch.

   Anders dan in het Westen, worden vrouwen in Oekraïne op de arbeidsmarkt openlijk gediscrimineerd. Vrouwen krijgen minder betaald dan mannen, ook al doen ze hetzelfde werk. Oudere vrouwen moeten het in sollicitaties vaak afleggen tegen mannen of jonge vrouwen en belanden zo in zware, slecht betaalde banen.
   Vrouwen draaien bovendien volledig op voor het huishouden. Oekraïense mannen steken thuis geen poot uit en dit wordt als volstrekt normaal gezien. In feite hebben vrouwen dus een dubbele baan. Als ze ’s avonds thuiskomen van het werk moeten ze boodschappen doen, koken, de was doen en voor de kinderen zorgen.

   Op 60-jarige leeftijd met pensioen klinkt aantrekkelijk, maar vormt in feite niet veel meer dan een doekje voor het bloeden. De arbeidsomstandigheden - zeker voor vrouwen - zijn zwaar en de gezondheidszorg is beneden peil - de levensverwachting is in Oekraïne dan ook beduidend lager dan in het Westen.
   De uitkering voor gepensioneerden is bovendien bijzonder laag, ongeveer 140 euro per maand, te weinig om van te leven, zeker als ook de ziektekosten daarvan nog betaald moeten worden.
   Sparen voor je oude dag blijft daarbij een hachelijke zaak. Elke gespaarde cent is een cent die door de overheid afgepakt kan worden – zo blijkt maar al te vaak.
  
   In de woorden van FEMEN: Het parlement wordt bevolkt door rovers en perverselingen, die niet in staat zijn de belangen van de Oekraïense bevolking te verdedigen tegen politieke druk van Rusland en het Westen. We eisen dat de regering stopt met het stelen van geld voor de financiering van dubieuze projecten en zich in gaat zetten voor verbetering van de arbeidsomstandigheden en de kwaliteit van het leven in Oekraïne.




   Zou de grote stier in het parlement iets van het protest van FEMEN hebben opgevangen, laat staan, er zich iets van aantrekken? Het valt te betwijfelen.
   Op de stoep voor het parlement loopt het in ieder geval niet goed af. De symboliek van de actie wordt wreed op zijn kop gezet. Anders dan in de Spaanse arena zijn de sierlijkheid en behendigheid van de toreador niet opgewassen tegen de domme kracht van de stier.
   Laten we hopen dat het in werkelijkheid anders gaat, dat het recht uiteindelijk zal zegevieren. Wellicht lenen andere symbolen zich beter voor deze strijd. 


        
   Foto's van Jaroslav Debyli en Max Levin (Femen LJ, Delfi Daily)
      

zaterdag 2 juli 2011

vrijdag 1 juli 2011

Blootgewoon aan de Zwarte Zee



   Koktebel, de Tataarse benaming voor ‘land van de blauwe heuvels’ vormde in het vroege sovjet tijdperk een geliefd toevluchtsoord voor bohemiens, kunstenaars en schrijvers. Het alternatieve imago dat het zo fraai op het schiereiland Krim gelegen dorp verwierf, werd nog versterkt door de cognac fabriek en het naturistenstrand.




   Tijden veranderen. Koktebel heeft zijn onschuld verloren en zich de laatste jaren in ras tempo ontwikkeld tot een modern toeristencentrum. Je zult er in de zomer nog maar weinig kunstminnaars en intellectuelen tegenkomen. Ze zijn op de vlucht geslagen voor feestende jongeren, die het dorp en de nabijgelegen stranden overspoelen en zich tot in de kleine uurtjes vermaken in disco’s en bars, die als paddenstoelen uit de grond zijn geschoten – Oh, Oh, Koktebel!

   Rustzoekers kunnen beter uitwijken naar de meer afgelegen baaien, waar het eiland nog steeds rijk aan is of hun heil zoeken op het nog altijd geliefde naturistenstrand, waar het zo te zien heerlijk toeven is…









   Misschien dat je in het getoonde bloot een bevestiging ziet van het vooroordeel dat Oekraïne een paradijs is voor sekstoeristen, een lustoord waar vrouwen voor een appel en een ei hun benen spreiden.
   Laat je niet misleiden. Wat mij betreft heeft naaktrecreatie niets te maken met vrouwenhandel en prostitutie, maar veeleer met gelijkwaardigheid en vrijheid. Deze beelden zijn in mijn ogen dan ook niet pornografisch of aanstootgevend, maar getuigen eerder van natuurlijke schoonheid.
   Het valt zeer te betreuren dat we in een maatschappij leven, waarin dit verschil nauwelijks nog wordt gezien. 





Koktebel, zomer 2010 (anonieme amateurfoto's)
.